[...] Η Αλούπη κινήθηκε στο εκκεντρικό αυτό ρεπερτόριο με άνεση και σιγουριά δίνοντας αναγνώσεις τελετουργικής προσήλωσης, που συνδύαζαν κατάνυξη και πνευματική εγρήγορση. Απέδωσε εύστοχα και υποβλητικά την «γκόθικ» αίσθηση ακινητοποιημένου ψυχικού χρόνου στις συνθέσεις των Σιαρίνο και Μουράϊγ, έκανε την διάτρητη από σιωπές, αποσπασματική παρτιτούρα του Φέλντμαν να ηχήσει με φυσικότητα και αναμετρήθηκε επιτυχημένα με τα ρητορικώς φορτισμένα μουσικά και δραματικά μεγέθη του Λίστ. [...]
- απόσπασμα από κριτική του Γιάννη Σβώλου
Γεννημένη στην Αθήνα, η Μαρία Αλούπη έδειξε από πολύ νωρίς ήδη τις ιδιαίτερες ικανότητες της στο πιάνο και την μουσική γενικότερα. Από την ηλικία των 4 ετών που παίζει για πρώτη φορά δημόσια θα καθιερώσει μία συνεχή, τακτική επαφή με το κοινό.
Ωστόσο, δεν θα αναλωθεί σε μία πρώιμη σταδιοδρομία, επιτρέποντας έτσι την ωρίμανση των δεξιοτήτων της και της εμβάθυνση της μουσικής της ιδιοσυγκρασίας. Σε αυτό συνέβαλαν τόσο η αδιάκοπτη μελέτη της μουσικής πράξης, η διαρκής τριβή της με το ρεπερτόριο, οι εμφανίσεις σε συναυλίες, όσο και η πλούσια διδακτική της εμπειρία. Παράλληλα θα συνεχίσει τις σπουδές της που θα ολοκληρωθούν την περίοδο 2001-2002 με την Halina Siedzieniewska - Alberth στο Μόναχο, την ενεργή συμμετοχή της στο “Σεμινάριο εκτελεστικής πρακτικής σε έργα για πληκτροφόρα του J.S.Bach στην Λειψία με τον Robert Levin, αλλά και την συνεργασία και μαθητεία της με τον Gérard Pape, τα σεμινάρια του K. Stockhausen στο Kuerten και την θερινή Ακαδημία του Centre de Création Musicale Iannis Xenakis (CCMIX) στο Παρίσι.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αισθητικής της, που συνδέεται και με την συνθετική της εργασία, είναι η έμφαση στην διερεύνηση των αμιγώς πιανιστικών ηχοχρωμάτων τόσο σε επίπεδο τεχνικής όσο και ερμηνευτικής προσέγγισης. Με την λεπτομερή διαβάθμιση του εκάστοτε κατάλληλου ηχοχρωματικού εύρους στην εκτέλεση κάθε έργου αναδεικνύει ιδίως την δομή του, τόσο στην ολότητά της όσο και στα επιμέρους στοιχεία που την αρθρώνουν.
Τα προγράμματά της διακρίνονται για την τόλμη και πρωτοτυπία τους. Συχνά βασισμένα σε θεματικές συλλήψεις ή και την συνεργασία με άλλες μορφές τέχνης, προτείνουν έναν διάλογο των έργων του Κανόνα, με λιγότερα γνωστά (ή ακόμα και άδικα λησμονημένα) έργα της Κλασικής και Ρομαντικής περιόδου, καθώς και ένα εκτεταμένο ρεπερτόριο από τους 20ο και 21ο αιώνες. Βασικό μέλημα στον προγραμματισμό της είναι και η επίτευξη μιας συνολικής δομής κάθε συναυλίας και η ανάδειξη διάφορων συγγενειών και διαδρομών που συνδέουν τα εκάστοτε παρουσιαζόμενα έργα.
Καλλιτεχνική διευθύντρια του Κέντρου Μουσικής Σύνθεσης και Eρμηνείας (2006), και συνιδρύτρια του Πολιτιστικού χώρου ABOUT: (2010), διοργάνωσε και προώθησε περισσότερες από 100 παραγωγές που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών δρώμενων.
